Cześć, cześć, cześć!
Wiem, że rzadko piszę, ale naprawdę nie mam do tego głowy! Tyle się dzieje -dużo rzeczy mnie spotyka, ale też dużo omija... Także baaardzo Was przepraszam;)
Dziś Wszystkich Świętych... Lubię ten dzień... Jest taki inny niż wszystkie święta... Taki mój... Zawsze go lubiłam, nigdy nie wiedziałam dlaczego. Lubię chodzić po cmentarzu, zapalać znicze na grobach zmarłych -tych, których pamiętam i tych, których nie miałam okazji poznać... Zawsze stojąc przy czyimś grobie wyobrażam sobie jak jest tam -tam u Boga, w niebie;)
"To dla mnie i dla Ciebie Święci orędują w niebie!"
Nie będę pisała o szkole, bo jak o niej myślę to trochę mi niedobrze... A raczej jak pomyślę o mojej kochanej matematyce w niej;) Więc odpuszczam, idę dalej!
We wtorek miałam ciężki dzień, więc czekałam tylko do wieczora, bo miałam go już zaplanowanego;D Więc... Pojechałam sobie z Żarką do Łodzi na przedstawienie, a które zaprosiła mnie Ula -był spektakl amatorski (no ale nieważne) i zaczynał się o 18:00. My na piętrze, gdzie miał się odbyć, byłyśmy o 18:02 -nie wpuścili nas! Pani otworzyła drzwi i stwierdziła, że jest komplet widzów, a z resztą i tak się już zaczęło. Myślałam, że padnę;D Jak się okazało później -miejsca były, bo Ula i jeszcze inni znajomi zdążyli, a miejsca były nawet koło nich. Skończyło się na tym, że przyjechałyśmy do mnie i obejrzałyśmy "Przeminęło z wiatrem" -trwa ok. 4h, więc wyszło na to, że Żarka spontanicznie u mnie nocowała;) Jedynym minusem było to, że w środę trochę zasnęłam na lekcji, a wiadomo nauczyciele tego nie lubią;P Ale było warto obejrzeć ten film -polecam Wam;)
Główni bohaterowie;)
No to daleeeej -będzie dłużej, bo dłużej nie pisałam, a postaram się jednak częściej;)
Wiecie, tęsknię za dzieciństwem... Za tą beztroską, brakiem zmartwień, radością z błahostek -to było takie piękne! A dziś ciężko jest "o nic się nie martwić", osobiście sama już mam wszystkiego dosyć, najchętniej spakowałabym rzeczy i poszła przed siebie. Wymiękam coraz częściej, może dlatego, że coraz więcej spraw mnie przytłacza, a mimo to, że mam kilka osób, którym ufam straaasznie mocno, to jakoś nie chcę im nawalać jeszcze moich spraw -tzn. wyżaliłabym się z baaardzo duuużej ich ilości, jednak mówię tylko o niektórych i to czasami. Nie lubię się rozczulać nad sobą, ale swoją drogą to uwielbiam, bo przynosi ulgę. Samotność nie jest wcale dobra, bijesz się wtedy sam ze sobą o własne życie. Czasem to samotność mnie ratuje, bo w niej czuję się swobodnie -kwestia przyzwyczajenia;) Innym czasem mnie zabija...
Tęsknooo;)
Bardzo często wybywam wszędzie gdzie się da. Poczułam chyba wolność -może nie do końca, bo wiem, że jeszcze jej doznam bardziej, ale już czuję jej smak. Jest taka cudowna! Z wolnością, jaką kiedyś chciałabym mieć kojarzy mi się Włóczykij -z Muminków. On jest świetnym symbolem wolności i beztroski, ale z nim wiąże się także po części samotność... A ja chciałabym być wolna wśród ludzi:)
Bardzo dobra piosenka o wolności;)
A tak już kończąc marzy mi się miłość. Ale taka inna... taka moja... To jest chyba kwestia do poruszenia na jakiś post w przyszłości, nie wiem czy na kolejny. Nie wiem co będę czuła pisząc ów kolejny post. To co czuję teraz, bardzo możliwe, że nie będzie już przeze mnie pamiętane tak dokładnie jutro, a być może i wcale... Jest to uczucie ulotne przepełnione powiewem wiatru -jakże ciepłym w tę chłodną noc...
À propos miłości...
xoxo.
Wiem, że rzadko piszę, ale naprawdę nie mam do tego głowy! Tyle się dzieje -dużo rzeczy mnie spotyka, ale też dużo omija... Także baaardzo Was przepraszam;)
Dziś Wszystkich Świętych... Lubię ten dzień... Jest taki inny niż wszystkie święta... Taki mój... Zawsze go lubiłam, nigdy nie wiedziałam dlaczego. Lubię chodzić po cmentarzu, zapalać znicze na grobach zmarłych -tych, których pamiętam i tych, których nie miałam okazji poznać... Zawsze stojąc przy czyimś grobie wyobrażam sobie jak jest tam -tam u Boga, w niebie;)
"To dla mnie i dla Ciebie Święci orędują w niebie!"
Nie będę pisała o szkole, bo jak o niej myślę to trochę mi niedobrze... A raczej jak pomyślę o mojej kochanej matematyce w niej;) Więc odpuszczam, idę dalej!
We wtorek miałam ciężki dzień, więc czekałam tylko do wieczora, bo miałam go już zaplanowanego;D Więc... Pojechałam sobie z Żarką do Łodzi na przedstawienie, a które zaprosiła mnie Ula -był spektakl amatorski (no ale nieważne) i zaczynał się o 18:00. My na piętrze, gdzie miał się odbyć, byłyśmy o 18:02 -nie wpuścili nas! Pani otworzyła drzwi i stwierdziła, że jest komplet widzów, a z resztą i tak się już zaczęło. Myślałam, że padnę;D Jak się okazało później -miejsca były, bo Ula i jeszcze inni znajomi zdążyli, a miejsca były nawet koło nich. Skończyło się na tym, że przyjechałyśmy do mnie i obejrzałyśmy "Przeminęło z wiatrem" -trwa ok. 4h, więc wyszło na to, że Żarka spontanicznie u mnie nocowała;) Jedynym minusem było to, że w środę trochę zasnęłam na lekcji, a wiadomo nauczyciele tego nie lubią;P Ale było warto obejrzeć ten film -polecam Wam;)
Główni bohaterowie;)
No to daleeeej -będzie dłużej, bo dłużej nie pisałam, a postaram się jednak częściej;)
Wiecie, tęsknię za dzieciństwem... Za tą beztroską, brakiem zmartwień, radością z błahostek -to było takie piękne! A dziś ciężko jest "o nic się nie martwić", osobiście sama już mam wszystkiego dosyć, najchętniej spakowałabym rzeczy i poszła przed siebie. Wymiękam coraz częściej, może dlatego, że coraz więcej spraw mnie przytłacza, a mimo to, że mam kilka osób, którym ufam straaasznie mocno, to jakoś nie chcę im nawalać jeszcze moich spraw -tzn. wyżaliłabym się z baaardzo duuużej ich ilości, jednak mówię tylko o niektórych i to czasami. Nie lubię się rozczulać nad sobą, ale swoją drogą to uwielbiam, bo przynosi ulgę. Samotność nie jest wcale dobra, bijesz się wtedy sam ze sobą o własne życie. Czasem to samotność mnie ratuje, bo w niej czuję się swobodnie -kwestia przyzwyczajenia;) Innym czasem mnie zabija...
Tęsknooo;)
Bardzo często wybywam wszędzie gdzie się da. Poczułam chyba wolność -może nie do końca, bo wiem, że jeszcze jej doznam bardziej, ale już czuję jej smak. Jest taka cudowna! Z wolnością, jaką kiedyś chciałabym mieć kojarzy mi się Włóczykij -z Muminków. On jest świetnym symbolem wolności i beztroski, ale z nim wiąże się także po części samotność... A ja chciałabym być wolna wśród ludzi:)
Bardzo dobra piosenka o wolności;)
A tak już kończąc marzy mi się miłość. Ale taka inna... taka moja... To jest chyba kwestia do poruszenia na jakiś post w przyszłości, nie wiem czy na kolejny. Nie wiem co będę czuła pisząc ów kolejny post. To co czuję teraz, bardzo możliwe, że nie będzie już przeze mnie pamiętane tak dokładnie jutro, a być może i wcale... Jest to uczucie ulotne przepełnione powiewem wiatru -jakże ciepłym w tę chłodną noc...
À propos miłości...
xoxo.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
